Osmanlıca-Türkçe Sözlük [U Harfi] nedir, ne demek, anlamı, eşanlamlısı

u’cûbe : acayip, şaşılacak şey.
ubûdiyyet : kulluk.
ubûr : geçiş.
ucb : kendini beğenme.
ucu arasındaki uzaklık.
ûd : 1 .öd ağacı. 2.ud.
ûdî : ud sanatçısı.
udûl : vazgeçme.
udûl etmek vazgeçmek.
ufuk : ufuk.
ufûnet : 1.yangı. 2.kötü koku.
uhde : sorumluluk.
uhrâ : başka, diğer.
uhrevî : ahiret ile ilgili.
uht : kızkardeş.
uhuvvet : kardeşlik.
ukâb : kartal.
ukalâ : akıl sahipleri.
ukbâ : ahiret.
ukde : 1.düğüm. 2.gönül üzüntüsü. 3.sorun.
ukûbât : cezalar.
ukûbet : ceza.
ukûbet bulmak cezalandırılmak.
ukûd : akitler.
ukûl : akıllar.
ûlâ : ilk, birinci.
ulemâ : bilginler.
ulûfe : 1.yem. 2.yeniçeri maaşı.
ulûhiyyet : tanrılık.
ulûm : ilimler.
ûlülazm : büyük peygamber.
ûlülebsâr :. görüş sahipleri.
ûlülemr : padişah.
ulüvv : yücelik.
ulvî : yüce.
ulyâ : 1.çok yüce. 2.yukarı, üst.
umde : 1.dayanak. 2.ilke, prensip.
umk : derinlik.
ummâl : 1.görevliler. 2.yöneticiler.
ummân : okyanus.
umran : bayındırlık.
umûm : 1.genel. 2.halk. 3.tüm.
umûmen : genellikle.
umûmhâne : genelev.
umûmî : genel.
umûmîleşmek genelleşmek.
umûmiyyet : genellik.
umûmiyyetle : genellikle.
umûr : işler.
unf : sertlik, katılık, şiddet.
unfen : sertçe, şiddet kullanarak, kabalıkla.
unfuvân : gençlik ödnemi.
unmûzec : örnek.
unnâb : hünnap.
unsur : 1.eleman.madde. 2.topluluk.
urefâ : arifler.
urûc : yükselme, göklere ağma.
urûc etmek yükselmek, göklere ağmak.
urûk : 1.damarlar. 2.ırklar.
urve : kulp.
uryân : çıplak, üryan.
usâre : özsuyu.
usr : güçlük.
usret : güçlük, sıkıntı, zorluk.
ustûre : efsane, mitoloji.
ustûrevî : efsanevî, mitolojik.
usûl : 1.asıllar. 2.yöntem, yol yordam, metod.
usûlî : metodik.
uşşâk : aşıklar.
utrûş : sağır.
utûfet : şefkat.
uyûb : kusurlar.
uyûn : gözler.
uzlet : köşesine çekilme.
uzletgâh : inziva yeri.
uzletgüzin : köşesine çekilen, münzevi.
uzletgüzin olmak köşesine çekilmek.
uzmâ : büyük, çok büyük.
uzûbet : 1.tatlılık. 2.şirinlik, alımlılık.
uzûbet : bekarlık.
uzv : 1 .organ. 2.üye.
uzvî : organik.
uzviyye : canlı, organik.
uzviyyet : canlı.